Wyjazd!

Jesteśmy na drugim końcu Polski, w Kluczborku.
Ślubny wieki temu tu właśnie skończył technikum. Od kilku lat corocznie we wrześniu grupka absolwentów zjeżdża się by powspominać.
Nie myślcie,że jestem jedyną żoną, okazuje się że żony od lat kilku towarzyszą w tych spotkaniach. Ja jestem na takim spotkaniu po raz pierwszy.

Często do Nana-Nanu (albo odwrotnie tzn Nanu-Nana) zaglądam,okazało się, że i Ślubny lubi do tego sklepu wpadać. Ostatnio wypatrzył świetne latarnie. Bardzo surowe, pomalowane niedbale, niektóre nawet gdzieniegdzie pęknięte. Przy tych minusach a może dzięki nim śliczne.


To są trzy ostatnie, które moim zdaniem naprawdę nie nadawały się na prezent, zwłaszcza pierwsza z lewej;-)(ale i tak wezmę je ze sobą, by mieć coś na zapas). To dla nich zrobiłam torebeczki.Masz rację Danielo, nie jest łatwo robić się te torebeczki, ale ja zrobiłam tak jak umiałam i uważam, że do latarń bardzo pasują;-)Kursik żaden nie jest potrzebny, ja rozerwałam starą, troszkę podarta torebeczke i wg tego wzoru zrobiłam następne;-0
Nie będę ściemniać, pomysł na torebeczki w tym stylu nie jest mój, gdy powiedziałam córce że nie mam męskiego papieru na torebeczki podsunęła mi pomysł z papierem pakowym i przypomniała o kotwicy.-)
To przez naszą kolej, która wyleczyła nas z chęci podróżowania nią pojechaliśmy autkiem. Jechaliśmy na zmianę i nie jesteśmy zmęczeni;-)
Jako ze mieliśmy sporą drogę przed sobą w piątek nocowaliśmy u siostry Ślubnego w Kaliszu. Niestety nie odwiedziłam ulubionych miejsc w Kaliszu;-( Zabrakło czasu!

Długo myślałam jaka robótka ma mi towarzyszyć;-)
Zapisałam się kiedyś na karteczkowy roczek i mam ogromne zaległości, ale niestety w podróży iksowanie (jak mówi Kuba) nie sprawdza się.
Robię serwetkę szydełkiem.(to też zaległa robótka). Zresztą dużo czasu na robótki nie mam, plan spotkania napięty.

Na początku września otrzymałam od Wiewióry śliczne kolczyki.Dziękuję!!!
Kolczyki możecie obejrzeć na jej blogu!