Wizyta , wino ryżowe, butelka,decoupage.

Gdy ok. 4 lata temu byłam na pierwszej rehabilitacji w szpitalu w Kościerzynie poznałam Janeczkę . Nader często ją odwiedzałam. Oczywiście nie obyło się bez prezentów. Jednym z nich było wino zrobione z ryżu. Bardzo nam smakowało i razem ze Ślubnym wypiliśmy je w oka mgnieniu. Umyłam butelkę i wlałam w nią moją nalewkę. Stała ona (butelka z nalewką) do ostatniego tygodnia przed moim wyjazdem. Udało sie tak długo nalewkę uchować, bo butelka służyła za kolumnę pod obniżającą się półeczką . Półeczka ma już odpowiednie podparcie a ja odzyskałam butelkę.

Wreszcie , na ostatnią minutę,  zabrałam się za ozdabianie jej. Gdy wybierałam serwetkę towarzyszył mi syn, nie zdziwiła go moja kolekcja serwetek ( a myślałam, że chociaż powie, tak dużo! po co ci tak dużo serwetek ) .
Wybór padł na papier do dekupażu. Jeden wieczór zajęło mi wycinanie i malowanie butelek, rano klejenie . Klejenie papierem jest łatwiejsze, mimo że trzeba go najpierw namoczyć, nie ma obawy, że w czasie przyklejania  przerwie się.

Pomalowałam 5 butelek, dwie dodatkowo okleiłam sznurkiem. I znowu dopasowywanie wzorów i klejenie. Skończył mi się klej i po raz pierwszy do przyklejania części ozdób użyłam rozcieńczonego wikolu. Przykleiło się ślicznie. Wikol już nie rozcieńczony używam też do przyklejania sznurka do butelki.

I teraz moje butelki po kolei , pierwsza robiona dla Janeczki 

Druga -  maleńka butelka którą schowałam gdy skończyła sie w domu maggi. Góra i dół opleciona sznurkiem.

Trzecia - butelkę po piwie dekupażowałam po raz pierwszy. Dopasowałam do niej korek , a że żadnych napisów na szkle nie było  zdecydowałam się na  zdobienie jej.
Na cytrynówkę jak znalazł.
Sznurek lakierowałam i lakierowałam , a on wciąż  szorstki.

Następna to butelka dla damy. Z jednej strony dama właśnie , z drugiej jej kolekcja obuwia .

Co z niej wyjdzie jeszcze nie wiem, ćwiczę cieniowanie.

Jest jeszcze jedna butelka, ale na niej ćwiczyłam zawijaski, więc jest do zmycia  lub wyrzucenia.

Byłam dzisiaj u Janeczki.
Kto był  ten wie , u Janeczki jest zawsze gościnnie , jest serdecznie . Nie widziałyśmy sie dosyć długo. Specjalnych kontaktów nie utrzymujemy , jednak nie do pomyślenia jest,że będąc od niej o ok.30-35 minut jazdy autkiem nie odwiedziłabym Jej.
Kilka godzin minęło jak z bicza strzelił. Wróciłam z prezentem.
Otrzymałam od Janeczki taki  koralikowy naszyjnik.
Zdjęcie pożyczyłam sobie od Janeczki , zrobię własne , to jeszcze raz się pochwalę.